سنسور اکسیژن لیفان X50

اهمیت این سنسور به حدی است که در موتورهای جدید از دو سنسور اکسیژن استفاده می‌شود. اگر یک سنسور اکسیژن در یک خودرو حضور داشته باشد، قبل از کاتالیست نصب می‌شود، و اگر دو سنسور به کار روند، قبل و بعد از کاتالیست قرار می‌گیرند. نوک این سنسور یا سنسورها که در داخل اگزوز قرار دارند، میزان اکسیژن موجود در دود خروجی اگزوز را اندازه‌گیری کرده و گزارش آن را به واحد کنترل الکترونیکی (ECU)  ارسال می‌کند تا میزان سوختی که به سیلندرها تزریق می‌شود، تصحیح گردد. به عبارت دیگر، مقدار کم از اکسیژن در اگزوز نشان‌دهنده زیاد بودن مقدار سوخت و مقدار زیاد از اکسیژن به معنای کم بودن مقدار سوخت است. لازم به ذکر است که در خودروهای با موتورهای V شکل ۶ یا ۸ سیلندر امروزه از ۴ سنسور اکسیژن در یک سیستم به نام OBD II استفاده می‌شود. ۲ سنسور اکسیژن اضافی هریک بر روی بلوک‌های سیلندر نصب می‌شوند و ECU با مقایسه اطلاعات این دو جفت سنسور موجود در موتور و مبدل کاتالیزوری اگزوز، به اطلاعات دقیق‌تری دست می‌یابد. این سیستم جدید به بهبود کیفیت هوا و کاهش مصرف سوخت خودرو کمک می‌نماید.

انواع سنسور اکسیژن و ساختار آن:

1. سنسورهای تک سیم: این نوع سنسور در خودروهای قدیمی‌تر مورد استفاده قرار می‌گرفته و بدون گرم‌کن عمل می‌کند.
2. سنسورهای یک سوکت چهار سیم: این نوع دارای گرم‌کن بوده و به دلیل دقت بالا، در خودروهای جدید مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدل‌ها در دو نوع پایه کوتاه و پایه بلند عرضه می‌شوند که اختلاف آن‌ها در ارتفاع سوکت‌شان است.